آهنگ بابک جهانبخش - هیچ

مادرِ رنجا پدر خوانده ی آوارگی ام خست از آنچه آمد ، به سرِ زندگی ام حیرت انگیز ترین فاجعه ی این برهوت یک پشیمانی بی فایده در حین سقوط شرحِ دلگیرترین منظره ی برگ و باد سفره ی خالی و مشقِ شبِ بابا نان داد من یه یکان عددِ هیچم و از هیچ پُرم چون سکوت آمده ام تا به کسی بَر نخورم شعرِ تلخی شدم ، دیوانی از دلواپسی از مصیبت نامه ها ، فالی نمیگیرد کسی یک پشیمانیِ بی فایده در ، حین سقوط رو به این منظره ی بی سر و ته حیرانم کُفر نباشد گویی از چَشم خدا پنهانم ای خوش آن عمر که در بی خبری سَر گردد کاش میشد به همان بی خبری برگردم من یه یکان عددِ هیچم و از هیچ پُرم چون سکوت آمده ام تا به کسی بَر نخورم شعرِ تلخی شدم ، دیوانی از دلواپسی از مصیبت نامه ها ، فالی نمیگیرد کسی