آهنگ مرتضی پاشایی - تو دوری و دستای من

ﺗﻮ ﺩﻭﺭﻱ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻱ من ﻧﻤﻴﺮﺳﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﺩ ﺗﻮ ﺻﺪﺍﻱ ﺗﮑﻪ ﭘﺎﺭﻣﻮ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﻭ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻳﻪ ﻋﮑﺲ ﭘﺎﺭﺳﺖ ﻧﺒﻮﺩﻱ ﻭ ﻣﺮﮒ ﺳﺘﺎﺭه ﺳﺖ ﺑﺬﺍﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﭙﻮﺳﻢ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺻﺪﺍﻡ ﻧﻤﻴﺮﺳﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﮕﺬﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ شکسته ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺑﺎﺭه ﺧﺴﺘﻪ ﺭﺩ ﺷﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﺮ ﮐﻢ ﻣﻦ ﺩﻳﮕﻪ ﺣﺮﻑ ﻧﻤﻴﺰﻧﻢ نمیخوامت ﺯﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻨﻢ ﺁﻏﺎﺯﻱ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺯﻣﻴﻨﻢ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻱ ﮐﻮﭼﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺁﻭﺍﺭه ﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﻴﻨﻢ ﻫﺮ ﻧﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺘﺎﺭﻣﻮ ﻳﮏ ﻭﺍﮊه ﺗﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﺭﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﻱ ﺷﺐ ﺷﮑﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻳﮏ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﻳﺪﻱ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻤﺖ ﺍﻣﺎ ﻧﺪﻳﺪﻱ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺧﺸﮑﻴﺪﻩ ﺭﻳﺸﻪ ﻫﺮ ﻧﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺘﺎﺭﻣﻮ ﻳﮏ ﻭﺍﮊه ﺗﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﺭﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﻱ ﺷﺐ ﺷﮑﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻳﮏ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﻳﺪﻱ می خاﺳﺘﻤﺖ ﺍﻣﺎ ﻧﺪﻳﺪﻱ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺧﺸﮑﻴﺪه ﺭﻳﺸﻪ