آهنگ محمود کریمی - یه قلب مبتلا تو این سینه ست

یه قلب مبتلا؛ تو این سینه ست
مریضم و دوام، ابالفضله
سینه ی ما سینه زنا؛ وقف موقوفه ی آقام اباالفضله
هر که چشیده طعم این عشقو؛ غیر تو هیچکسو نمیشناسه
حک میشه روی سنگ قبرم؛ این سینه زنه رایت العباسه
سرم مال ابالفضله؛ دل تنگم دنبال ابالفضله…
دلم مدیونه چشماته؛ لبم مهمون دریاته
دل زینب دل زهرا، اسیر قد و بالاته!
ابوفاضل ابوفاضل… ابوفاضل ابوفاضل…
چه نعمتی بالا‌تر از اینکه، گدای خونه ی علمدارم؟
من از تو چیزی نمی خوام، آقا…
من به تو تا ابد، بدهکارم…
برای این گدا فقط این که؛ با تو بمونه بهترین اجره
هر شب من با تو، شب قدره
ذکر تو؛ حتی مطلع الفجره
شب قدرم ابالفضله؛ چراغ نور قبرم ابالفضله
ابوفاضل ابوفاضل… ابوفاضل ابوفاضل…
ارمنیا میان در خونت؛ بس که تو دردا رو دوا کردی
هر چی گره به کارمون افتاد؛ با دستای بریده وا کردی…
فقط تویی که پرچمت قد پرچم شاه کربلا، بالاست
ما کی باشیم وقتی به تو؛ ارباب میگه بنفسی انت یا عباس‌…
می‌ نابم ابالفضله؛ علمدار اربابم ابالفضله
رفتی ستون خیمه‌ ها افتاد؛ رفتی و موج علقمه خون شد
شبیه چشم غرق در خونت؛ دل حسین فاطمه خون شد
تو رفته بودی و تک و تنها؛ برادرت میون اون گودال…
حسین دست و پا زد و زینب، رو تل زینبیه رفت از حال…
الا نوحوا الا نوحوا… الا نوحوا الا نوحوا…